Վահան Տերյան վերլուծություն

Տխրություն

Սահուն  քայլերով աննշմար  քնքուշ մութի թեւ
Մի ստվեր անցավ ծաղիկ  ու կանաչ մեղմիվ շոյելով
Իրիկնաժամին  թփերն օրօրող հովի պես թեթեւ
Մի ուրու անցավ  մի գունատ աղջիկ ճերմակ շորերով:

Արձակ դաշտերի ամայության մեջ նա մեղմ շշնջաց
Կարծես թե սիրո քնքուշ խոսք ասաց նիրհող դաշտերին
Եվ ծաղիկների մեջ այդ անուրջ կույսի շշուկը մնաց
Եվ ծաղիկները այդ սուրբ շշուկով իմ սիրտը լցրին:

Վահան Տերյանի բոլոր բանաստեղծությունների մեջ ինչպես նաև սրա,կա սիրո շունչ:Նվրված անհայտ մեկին տխրության պահերին հիշեցնող մի անձնավորության:Այս բանաստեղծությունը կարդալիս ես պատկերացնում եմ,որ Տերյանը եղել է միայնակ ինչվոր վայրում և հիշել է սիրելիյին: