Երկար ժամանակ հույս էի տածել, որ Լոնգֆելոյի միջնակարգ դպրոցի իմ ընկերներից մի քանիսը այս կամ այն լավագույն ամսագրերից մեկում պերճախոս շարադրանքով կվերհիշեն բարձրահունչ իմ հռչակի մասին, որ վայելում էի այնտեղ սովորելուս մեկ կիսամյակի ընթացքում։ Սակայն, երեսուն տարի անց, երբ պարզ դարձավ, որ նրանցից ոմանք այլևս չկան, մյուսները տեղափոխվել են այլուր, մի քանիսը մոռացության են տվել Լոնգֆելոյի միջնակարգը, մնացածներին էլ դարձյալ տիրել է անգրագիտությունը, ես ինքս որոշեցի պատմել իմ հռչակի մասին։
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
-
Եպրաքսե հանըմը տրամվայում հանդիպում է մի երիտասարդի, ում ձեռքի ծրարը փաթաթված էր հայերեն թերթով և, հասկանալով, որ երիտասարդը հայ է, անմիջապ...
-
Փետրվարի 16-ին մեր վրաց հյուրերի հետ առավոտից մեկնեցին Էջմիածին: Այցելեցինք Մայր տաճար, իսկ հետո Սբ.Գայանե եկեղեցիները: Մեզ հետ էր նաև կ... -
Բուհ առանց մասնավոր պարապունքների:Կրթահամալիրը տալիս է այդպիսի հնարավորություն: Կրթահամալիրը ավագ դպրոցի յուրաքանչուր սովորողի տ...
No comments:
Post a Comment